عاشقی

وقتی کسی رو دوست دارید مرتب اسمش رو به زبون میارید. باهاش با صدای بلند حرف میزنید و با انرژی. بی جهت میخندید. مرتب لب پایینتون رو مرطوب میکنید. مرتب خودتون رو بو میکنید. مرتب بر میگردین و نگاهش میکنین... تازه اگر اصلا ازش چشم بردارین!

اطراف رو نمیبینید، دنیا رو نمیبینید... دنیاتون چشمهای اونه، لبها و صورت و گونه هاش... 

وقتی کسی رو دوست دارید حوصلتون باهاش سر نمیره. به فکر فرو نمیرید. کلی رویا و برنامه و خاطره تو ذهنتون نمیاد... خنگ میشید.

وقتی کسی رو دوست دارید کارهاتون رو تند تند انجام میدید تا با اون تنها بشید... یا با خاطره اون، با تصویر اون، با خیالش...

وقتی کسی رو دوست دارید با اون میخوابید، با اون بیدار میشید، با اون نفس میکشد... یا با گوشی همراهتون!

وقتی کسی رو دوست دارید بهتر نفس می کشید، بهتر میخوابید، بهتر میخورید، بهتر زندگی می کنید... حتی بیشتر!

وقتی کسی رو دوست دارید گاهی نفستون بند میاد، قلبتون میگیره، صورتتون داغ میشه، دستاتون عرق میکنه... قلبتون میگیره!

وقتی کسی رو دوست دارید مرتب اسمش رو به زبون میارید...

پی نوشت: 

اینها علائم عاشقی اند...

بعدا نوشت:

«ماهی» که معرف حضورتون هست. ظاهرا به دلایلی تصمیم گرفته فعلا یه مدتی نباشه و یا ننویسه. از من خواست که با توجه به تعداد قابل توجه خوانندگان مشترکمون در اینجا اعلام بشه که نگرانش نباشید و حالش خوبه و ان شالا در آینده دوباره برمیگرده!