آخرین مطالب
امکانات وب
این کامنت خواننده ای برای پست «مرد، پدر، پسر» هستش که من جوابی براش نداشتم. خواننده جدیدی به نام مستعار «دان» که حدس میزنم مونث، مجرد و در چهارمین دهه زندگیش باشه. واقعیتش نمیدونستم چه طور باید بهش جواب بدم فقط میدونم که خیلی باهاش موافق نیستم.
سلام.همیشه و همیشه جای این سوال تو مغزم درد میکنه :چطور ادما با این حجم از نارضایتی و دلسردی طوری کنار هم زندگی میکنن مثل اینکه همه چی آرومه و خوشبختن.بحث شما نیست دوستان زیادی رو با همین مشکل شما دیدم
هیج رضایتی از زندگی متا هلیشون ندارن.هر راهکاری ارایه بدی دلیل و توجیهی دارن. بگی خوب جدا شو همین حرف شمارو میزنن که مشکل خاصی نداریم.
یا ما درکی از مشکل نداریم یا واقعا مشکلی نداریم.
من حس میکنم جامعه ما دچار تاهل زدگی شده.و ریشه اون این هست که کل جامعه الان دچار روزمرگی و نزول امید و انگیزه به زندگی هست.
مجردا هنوز یک ته امیدی دارند شاید با ازدواج قراره تغییر خاصی رخ بده در زندگیشون.
متاهلا این تغییر رو رد کردن و میدونن خیلی هم خاص نبوده و دیگه چالش خاصی رو در زدگی آینده نمیبینن پس این روزمرگی و سرخوردگی واسشون عیان تر هست.
بزرگترین چالش و هدف تک تک ما دهه 50 و 60 و حتی 70 تو زندگی مستقیم و غیر مستقیم ازدواج تعریف کردن واسمون.بدون اینکه متوجه باشیم زندگیمون به دو بخش قبل و بعد ازدواج تقسیم کردیم.
در صورتیکه ازدواج هم یک اتفاق عادی و شاید با درجه اهمیت بالاتره فقط.
باید خودمون رو با اهداف و چالش های مورد علاقه مون درگیر کنیم تا انگیزه ها رو تقویت کنیم.بعد از ازدواج زندگی ادامه داره و ختم نمیشه به زه همون چهارچوب و بچه دار شدن و مشکلاتش.علایقتون رو دنبال کنید.
ماهارو تا ازدواج تربیت کردن نه برای بعد از اون و طریقه نگهداری کشش بینمون.ای کاش جای چطور به ظاهر و فیزیک خانواده برسیم بهمون یاد میدادن چطور روحمون رو پرورش بدیم کنار هم لذت بردن رو یاد بگیریم
این مسیله در چند خط نمیگنجه و البته شامل کساییکه مشکلات جدی دارن نمیشه.
ادامه مطلبما را در سایت اندیشه ناگهانی شماره ۳ : آنها دیوانه اند دنبال می کنید
برچسب : میمانیم؟, نویسنده : fdaddyone بازدید : 74