اندیشه ناگهانی شماره ۳ : آنها دیوانه اند

یکی از نعماتی که خدا به انسان های عادی عطا کرده که اونها رو تا شان آدمهای برگزیده بالا میبره، نعمت معمولی بودنه!! بعله، درست شنیدین. معمولی بودن... این از اون دست ویژگی هاست که همیشه شمارو از گزند آسیب ها و حسادت ها و خباثت ها و بخل و کینه نجات میده. به علاوه گرفتاریاتون خیلی کم میکنه.  معلم ها حواسشون به تنبلا و شاگرد زرنگاست و اون وسطیا دیده نیشن، تو خیابون ماشین های آنچنانی یا اوراق توجه ها رو جلب میکنن و خودروهای قشر متوسط هیچ جذابیتی ندارن، لباس های مارک و آنچنانی یا درب و داغون و پاره پوره مارو میبره تو چشمها و لباس های معمولی از گزند بقیه در امان نگهمون میداره... در دنیای خاص بودن و جلب توجه و افراط، آدمهای معمولی رو باید شناخت و دوست داشت و حفظ کرد. آدم هایی که شان دیگران رو به واسطه تفرعن بی اندازه اشون زیر سوال نمیبرن و ساده و راحت و بی دغدغه حرف میزنن. هیچ دقت کردین که آدمها هرقدر که پا به سن میذارن ساده تر و صریح تر و صادق تر عمل میکنن؟ گاهی فکر میکنم معمولی و ساده بودن بخشی از فراینده رشد و تکامله. حالا این وسط یه مشت فریک (Freak) هم پیدا میشن که ادعا میکنن خیلی خاص و عجیب و تک و منحصر بفرد هستن!! آدمهایی که انواع و اقسام کارها و رفتارها و حرف های احمقانه و کودکانه رو به بهونه خاص بودن و پیچیده بودن انجام میدن و تازه ادعا میکنن ما آزاد و رها هستیم و هرکاری ذات سرکشمون ,ناگهانی,اینستاگرام، ...ادامه مطلب

گاهی فراموش می کنیم که این ما هستیم که باید زندگی بکنیم و نه زندگی مارو. گاهی کاملا اسیر جریانات و وقایعی میشیم که برامون پیش میاد، اون چیزی که برامون رقم خورده. نمیخوایم بهش تن بدیم اما مجبوریم که خودمون نثارش بکنیم. ایستادگی درمقابلش جز اصطکاک و فرسودی و خستگی چیزی برامون به همراه نداره. گاهی اونقدر به این زندگی و حوادث اون تن میدیم که بهش عادت میکنیم... به منتظر موندن تا پیش اومدن... پیش اومدن اون چیزی که تصمیم میگیره برامون بوجود بیاره. اون وقته که یه بازنده ایم. خودمون فریب میدیم که «من خودمو با شرایط وفق میدم...» اما این فقط یه فریبه، یه حیله، یه شکست. «وفق دادن» مگر غیر از تغییر کردن بر اثر جبر روزگاره. وقتی اون جمله رو میگیم تنها به این موضوع اعتراف میکنیم که داریم بخاطر وضعیت پیش آمده تغییر میکنیم و اونقدر تغییر میکنیم که دیگه چیزی از ما باقی نمیمونه چز نسخه ای بدلی از یک من سازگار یافته! اما وقتی بر اثر خواست و میل و عقل خودتون تصمیم به تغییر میگیرید، اونوقته که میتونید ادعا کنید رو به جلو و رشد -احتمالا- گام برمیدارید. چرا که این شما هستید که تغییر رو انتخاب میکنید نه زندگی! ابله داروین که این سازگاری و تطابق رو نوعی تکامل میدونست اما همین داروین نتونست ارتباط انسان میمون گونه و تکامل یافته رو با انسان های نخستین برقرار کنه. چرا که نئاندرتال های باقیمانده از تکامل انسان ,ناگهانی ...ادامه مطلب

به نظرم یکی از سخت ترین حالات دنیا اینه که جلوی ابراز علاقه خودتون رو بگیرید. از شدت نیاز به گفتن «دوستت دارم» همه درزای بدنتون باز بشه اما بازم دهنه رو محکم بکشید و اجازه خارج شدن الفاظ و حتی انفاس رو به خودتون ندید. به دلایل مختلف ما جلوی گفتن این ,ناگهانی,مازوخیست,پشیمانند ...ادامه مطلب

وقتی شما یک کرگدن هستید ... یا وقتی حس اینو دارید که میتونید یه کرگدن باشید، ناخودآگاه ذهنت میگرده دنبال چیزایی که به این کرگدنیه وجود شما دامن میزنه. حالا اصلا کرگدنی نه...، گرگی، خرسی، خری، سگی یا هر جک و جونور دیگه. دیدین مثلا میگن: «عین سگ پاچه م,ناگهانی ...ادامه مطلب

سه شنبه, ۲۴ مرداد ۱۳۹۶، ۱۲:۲۷ ب.ظ علمای تعلیم و تربیت که نه، ولی علمای سبک زندگی و موفقیت و این دست علوم کوچه بازاری که اتفاقا ید طولایی هم در برگزاری نشست های تهییج و برانگیختگی و ویاگراوار دارند، اعتقاد غریبی دارند به تغییر. سق این دوستان رو به طور گسترده با این واژه یرداشته اند و در پاسخ به هر سوال و مساله و ابهام کوچیک و بزرگی که باهاشون درمیون گذاشته میشه یه "تغییر کن" گل و گشاد به خیک مبارکتون میبندن و بعد هم کلی داستان و افسانه و مثل از آدمهای آشنا و ناآشنا میارن که با تغییر در مثلا کارشون یا زندگیشون تونستن به چه کامیابی های عسل واری برسند... القصه، نتیجه این میشه که شما یا کارتو,اندیشه,ناگهانی,شماره,توهم,تغییر ...ادامه مطلب

 گاهی سرکی به بعضی وبلاگ ها میکشم و آروم و بیصدا از کنارشون رد میشم. گاهی از طریق لینک ها از وبلاگی به وبلاگ دیگه ای میرم تا خط فکری نویسنده رو کشف کنم... اما همیشه با کلی وبلاگ متروک و مظلومی مواجه میشم که به امون خدا رها شدن و ماه ها و چه بسا سالهاست که کسی به اونها سر نزده... احتمالا نویسنده یا , ...ادامه مطلب

اصولا آدمهای عادی، آدمهایی که دوروبرمان هستند،فقط چیزهایی را بیان میکنند که شنیده اند. آنها چیزی را می گویند که قبلا از شخص دیگری، جای دیگری، تلویزیونی، روزنامه ای، چیزی شنیده اند. از بیان عقایدشان واهمه دارند. یا اساسا عقیده ای ندارند. یعنی یا شعور عقیده داشتن ندارند ویا شعور دسته بندی و بیان آن را. پس به راحتی می توان بر روی آنها تاثیر گذاشت. کافیست آنچه میخواهید نشرش بدهید، عقیده راسخ خودتان، یا حتی کاری که برایشان انجام داده اید، دوبار بهشان گوشزد کنید. به گونه ای که متظاهرانه و خودنمایانه و منت وار به نظر نرسد. نظر شما میشود عقیده آنها. شاید نگوی, ...ادامه مطلب

کاش میتونستم یه پلاکارد یا برچسب به خودم آویزون کنم یا نصب کنم یا هر کار دیگه ای و روش بنویسم : "آدمها از من دور بشید... حتی شما دوست عزیز" اکر نئون بود و روشن و خاموش هم میشد چه بهتر. اینجوری حتی مجبور نبودم تو خیابون آدرس بدم یا جواب سوال کسی رو بدم یا از پسرک دستمال فروش پشت چراغ قرمز بخواهم که از منو ماشینم دور بشه. چون اساسا کثافت هایی که دوروبر زندگی من نشسته اونقدر زیاد و وسیع و حجیمن که با یه بسته پاک نمیشه و نیاز به کل محصول اون کارخونه داره. عمده این کثافت از آدمهای دوربرم متصاعد میشه و نه از خودم. یه چیزی بهم میگه اگر اون اعلان رو به خودم آویزون کنم , ...ادامه مطلب

اصولا ما ایرانی ها خیلی اهل زندگی هستیم!!!!! برای همین ضرورتی ندارد در تحلیل زندگی اشان حقیقت را بگویید. فقط کافی است حرفهای خوب و کلیشه ای در ستایش خانواده و ازخودگذشتگی و صبر بزنید. از همان دست که در سریال های به ظاهر خانوادگی وطنی از زبان داریوش ارجمند و چه میدانم ثریا قاسمی می شنوید. چرا که اساسا ما ایرانیها بیشتر تمایل داریم حرف های خوب بشنویم تا واقعیات. مثلا وقتی به کسی، دوستی که چرندترین زندگی ممکن را دارد بگویید (( خب عزیز من طلاق بگیر خیال خودتو راحت کن... )) براق می شود. چپ چپ نگاهتان میکند و یحتمل اولین تصوری که پیدا میکند این است که شما چه نفعی ا, ...ادامه مطلب