اندیشه ناگهانی شماره ۷ : توهم تغییر

پی نوشت:
- تغییر محل کاری من، اونهم بعد از پیشنهاد نهایی مجموعه قبلی که حاضر بود همون حقوق رو بهم پرداخت کنه، غیرضروری و حتی اشتباه بود. حتی با درنظر گرفتن کاهش چشمگیر در مسافت. حقیقت اینه که حتی به ضررم هم شد. چرا که قبلا هرروز در طول راه میخوندم یا گوش میدادم -کتاب- و بینهایت از اینکار لذت میبردم. به علاوه به هردلیلی روحیه بهتری داشتم.
- تغییر کردن به ذات بد نیست اما باید منطقی و حساب شده باشه... به متن اصلی پست هم توجه کنید.
- انگ «تو همیشه همینی هستی که هستی» فقط نشون میده که خود ما همونی هستیم که بودیم!!
- یادمون نره که گاهی ما احساسات و اندیشه های ناگهانی مون رو بدون هیچ عمق و موندگاری ای توی پستمون میاریم. این صرفا نوعی برون ریز احساسات و خود درمانگری روانیه و به هیچ عنوان ریشه ای و جاودانه نیست. کاش خواننده هامون هم یاد بگیرن که فقط پست رو تحلیل کنن و سبب قضاوت درباره کل حیات و زندگیمون نشه. هرچند بازهم اعلام میکنم من مشکلی با قضاوت های شما ندارم و از تحلیل هاتون که گاه بینظیر و متحیرکننده است،‌ لذت میبرم.
* نازلی، لطف کن و اندیشه ناگهانی قبلی رو یه نگاهی بنداز دوست من.
* کسی خبری از نویسنده (دخمه-فرزندپنجم-لاطائلات) داره؟ اصلا زنده است؟